ประมาณ พ.ศ. ๒๓๘๐ ( ต้นตระกูล รัตนแสง) ได้นำพาผู้คนอพยพมาอยู่และทำไร่ปลูกข้าวอยู่ใกล้ชิดกับดอนหลักเมืองมหาสารคาม ภายหลังมีพี่น้องลูกหลานย้ายจากบ้านสงเปือยมาอยู่บ้านข้าวฮ้าวกันมากขึ้น ปู่กวนตาแสงรัตนแสงอุทิศไร่ข้าวของตนสร้าง “วัดดอนเมือง” ปี พ.ศ. ๒๓๘๕ ได้ทำการย้ายวัดดอนเมืองให้เข้ามาใกล้บ้านข้าวฮ้าวมากกว่าเดิมเนื่องจากเป็นการลำบากในการเดินทางติดต่อระหว่างพระและโยม เพราะสมัยนั้นยังเป็นป่าที่มีสัตว์ป่าชุกชมอยู่เกรงจะทำอันตรายได้ ขนามนามวัดใหม่ว่า วัดข้าวฮ้าว ปี พ.ศ. ๒๔๘๒ คณะสงฆ์และกรรมการได้เปลี่ยนชื่อวัดจากเดิมวัดข้าวฮ้าว เป็น วัดธัญญา เพราะธัญญา หรือ ธัญ หมายถึงข้าวเปลือก ส่วนคำว่า วาส มาเติมภายหลังในสมัยที่พระครูวรญาณประยุติ (บุญมา) เป็นเจ้าอาวาส ใน ปี พ.ศ. ๒๕๐๔